‘Het is goed zo.’ Dankzij de acteurs Ramsey Nasr en Hans Croiset waren veel mensen vorige week weer even terug aan het sterfbed van hun vader of moeder. De scène uit de dramaserie ‘Oogappels’, waarin de verwoestende uitwerking van dementie levensecht in beeld werd gebracht, maakte indruk bij tal van kijkers. Ook ik had tissues nodig. Dementie raakt iedereen in de omgeving weet ik uit eigen ervaring. Verdriet en onmacht vechten om voorrang. In de mist breekt soms je hart. Ooit was je kind en oogappel van, nu ben je mantelzorger. Natuurlijk ben ik niet de enige. Het aantal mensen met dementie zal alleen maar toenemen nu we langer leven, bejaardenhuizen tabé zijn en de wachtlijsten voor verzorgingshuizen immens. Alleen de elite kan zich verzekeren van een plek in een particuliere woonzorginstelling. Voor het te laat is. Tijdens de mantelzorger informatie-, food- en verwenmarkt afgelopen zondag in Zevenaar trof ik tal van mensen die in hetzelfde schuitje zitten. Dat praat wat gemakkelijker. Soms is het alleen al lekker om stoom af te blazen bij ervaringsdeskundigen. Dat kan ook bij het Alzheimer Café in Zevenaar. Eén keer per maand is het ontmoetingscentrum De Hooge Bongert de plek om lotgenoten te ontmoeten. Bijna altijd met een thema. Want is de diagnose gesteld, dan komt er als naaste veel op je af. Voor het te laat is. Kijk nog even de aflevering van Oogappels terug. Dan weet je: in de duisternis van dementie houdt onvoorwaardelijke liefde je op de been.