Een kater. Vroeger werd ik er nog wel eens mee wakker. Tegenwoordig is het aardig rustig in bed, al is veel minder drank niet de enige oorzaak van deze leemte. Een biertje of een wijntje. Ik spuug er niet in. Maar als ik de tijd terugspoel, dan kom ik bij lange na niet in de buurt van de hoeveelheden die ik veertig jaar geleden in de Wip-Inn achterover tikte. Een helse nachtrust, hoofdpijn, dorst, concentratiestoornissen, algehele malaise de day after, ik had er altijd weinig last van. Totdat ik ouder werd. Dat word je nu eenmaal. De beste remedie is niet drinken, maar ja, gelegenheid maakt de dief. Dan borrelt het op en dat gevoel moet je wel temmen. Met het gevolg dat je op avond één van een familieweekend al totaal gevloerd bent. Bier op wijn geeft chagrijn. Maar Baileys ook. De meewarige blikken van mijn kroost tel ik dan niet eens mee. Het aantal etentjes, feestjes, jubilea, festivals en verjaardagen reduceren helpt. Gelukkig is dat ook een natuurlijk proces. Naarmate je ouder wordt, word je iets kieskeuriger in wat echt belangrijk voor je is. En wie er echt toe doen. Lekker eten, naar de film, een expositie, ook in de Liemers zijn er legio mogelijkheden om van de bank te komen. Mijn agenda stroomt in april al weer aardig vol. Aanstaand weekend het Nomans Film Festival in de Turmac Cultuur Fabriek, een week later het Seven Aere Festival en zeven dagen later – het scheelt maar één letter – het Seven Art Festival. In de Ogtent in Duiven kun je meezingen in en meeswingen. Ik zeg proost!