Johan Cruijff wist het zeker: elk nadeel heeft zijn voordeel. Jarenlang sjokte ik rond met een versleten knie. Dat was lastig en op het eind megapijnlijk, maar lange wandelingen bleven me zo bespaard. Voor de lol wandelen, dat gevoel ken ik niet. Niet dat ik een hekel heb aan bewegen. Ik heb altijd fanatiek gesport. Maar wandelen is het saaiste wat je kunt bedenken. De euforie rondom de Nijmeegse Vierdaagse. Ik snap ‘m, maar alleen als toeschouwer. Als ik me tegenwoordig met nieuwe knie al laat verleiden tot een lange wandeling (zelden), dan denk ik voortdurend aan het terras dat als eindpunt van de exercitie op me wacht. Heerlijk! Kom maar door met de cappuccino of de Chardonnay. De schurft aan wandelen, als kind had ik het al. Wie niet deelnam aan de Avondvierdaagse, viel buiten de boot en miste de snoep en de medaille.. De gedachte aan dat stukje metaal en de suikershot hielden me op de been. Dus liep ik braaf mee. Bang voor het FOMO-syndroom ben ik al lang niet meer. Dat zal ongetwijfeld met leeftijd te maken hebben.
En als ik dan toch m’n wandelschoenen aantrek, dan is de nieuwe Bankenroute in Babberich best een aardig alternatief. Een uurtje wandelen, zitvlees kweken op één van de banken en historische verhalen van het dorp inhaleren. Zeker de korte versie past best wel in mijn straatje. Voor de fanatieke wandelaars zijn er in de Liemers nog veel meer prachtige alternatieven. Google maar eens. Ik ga zelf nog even wat baantjes zwemmen. Ieder z’n ding.